In zijn derde seizoen in de Formule 2-klasse, die vaak de kweekvijver van de Formule 1 wordt genoemd, wist Nyck de Vries dit jaar op soevereine wijze de titel binnen te slepen. Met zijn team ART Grand Prix was hij de concurrentie met afstand de baas, wist hij vier races te winnen en in totaal elf keer op het podium te eindigen.
Nyck de Vries wordt in februari a.s. 25 jaar en is een kind van de Grachten. Al als kind van 8 reed hij op zijn motortje op de groenstrook aan de Bybaen zijn eerste rondjes.
Sinds die tijd staat zo’n beetje alles binnen het gezin de Vries in het teken van de auto-racerij.
De titel in de Formule 2 geldt nu als voorlopig hoogtepunt.
Met deze titel op zak begint hij in het komende seizoen met een nieuwe uitdaging in de toekomstgerichte Formule E, waarin uitsluitend met elektrisch aangedreven auto’s wordt gereden.
In de elektrische raceklasse, waarvan het zesde seizoen inmiddels gaande is, kreeg De Vries een stoeltje bij het Mercedes-Benz EQ-team, het elektrische zusterteam van het dominerende Formule 1-team van Mercedes, waar hij eerder al voor in de simulator reed. Een perfect toekomstperspectief …
Op het FIA-gala in Parijs ontving de Nederlander vorige week vol trots zijn Formule 2-bokaal en werd hij gevraagd of hij via de Formule E zijn droom, rijden in de Formule 1, nog steeds dacht waar te kunnen maken. “Nee, daar ben ik heel eerlijk over”, zo antwoordde De Vries stellig. “Ik had een persoonlijk doel en dat was de Formule 2-klasse winnen, om zo de wereld te laten zien dat ik dat kon.”
“Daarnaast is de autosport niet bepaald recht voor z’n raap. Dingen veranderen namelijk heel snel en dat speelde voor mij een rol in mijn keuze om naar de Formule E te gaan. Het is niet alleen genoeg om te presteren op de baan, daar ben ik me heel bewust van en ik blijf realistisch”, vertelt Nyck de Vries.
Carriere van Nyck de Vries
Op 13 september 2011 werd De Vries in het Japanse Suzuka wereldkampioen in de KF1-klasse, de hoogste kartingklasse ter wereld.
Het jaar ervoor was hij in Zuera al wereldkampioen in de KF2 geworden, nadat hij in de laatste ronde Jordan Chamberlain voorbij was gegaan.[1]
In 2008 debuteerde De Vries voor het Italiaanse Chiesa Corse Zanardi Team, waar hij samen met David da Luz reed. Hij werd onder andere kampioen van de KF3 (2008, 2009), de Duitse jeugdklasse (2008, 2009) en het Europees kampioenschap KF3 (2009).
De Vries werd in 2010 opgenomen in het talentprogramma van McLaren, het Britse Formule 1-team.[2] waar hij onderdeel van uitmaakte tot 2019.[3]
In 2012 maakte De Vries de overstap naar de formuleracerij, waarbij hij zijn Formule Renault 2.0-debuut maakte in zowel de Eurocup Formule Renault 2.0 als de Formule Renault 2.0 NEC voor R-Ace GP. In de Eurocup werd hij met twee podiumplaatsen vijfde in het kampioenschap met 78 punten, terwijl hij in de NEC een race won op het TT-Circuit Assen en met drie andere podiumplaatsen tiende werd met 166 punten. Dit ondanks dat hij in slechts vijf van de acht raceweekenden deelnam.
In 2013 bleef De Vries actief in de Formule Renault 2.0 in zowel de Eurocup als de Formule Renault 2.0 Alps. Hij maakte hierbij de overstap naar het team Koiranen GP. Hoewel hij in slechts drie van de zeven raceweekenden in het Alps-kampioenschap uitkwam, werd hij met 68 punten achtste in de eindstand met twee tweede plaatsen op het Circuit Mugello. In de Eurocup won hij tegen het eind van het seizoen twee races. Eén op de Hungaroring en één op het Circuit de Barcelona-Catalunya. In het eindklassement werd hij opnieuw vijfde met 113 punten.
In 2014 reed De Vries opnieuw voor Koiranen in zowel de Eurocup als de Alps. In beide kampioenschappen werd hij op dominante wijze kampioen. In de Eurocup won hij vijf races, behaalde hij nog vijf andere podiumplaatsen en werd hij met 254 punten kampioen. In de Alps won hij negen races, stond hij in nog drie andere races op het podium en behaalde hij 300 punten op weg naar het kampioenschap.
In 2015 maakte De Vries de overstap naar de Formule Renault 3.5 Series. Daarbij kwam hij uit voor DAMS. Hij stond vijf keer op het podium voordat hij de laatste race van het seizoen op het Circuito Permanente de Jérez won, waardoor hij achter Oliver Rowland en Matthieu Vaxivière derde werd in de eindstand met 160 punten.
In 2016 stapte De Vries over naar de GP3 Series, waar hij uitkwam voor het team ART Grand Prix. Met een overwinning op het Autodromo Nazionale Monza en het Yas Marina Circuit eindigde hij op de zesde plaats in het klassement met 133 punten.
In 2017 maakte De Vries de overstap naar het hernieuwde Formule 2-kampioenschap. Daarin kwam hij uit voor het team Rapax. Hij won op het Circuit de Monaco zijn eerste race in het kampioenschap. Daarnaast behaalde hij nog een podiumplaats op het Baku City Circuit en behaalde hij een dubbele podiumplaats op de Hungaroring. Voorafgaand aan het raceweekeinde op Spa-Francorchamps verving hij Louis Delétraz bij het team Racing Engineering, terwijl Delétraz de omgekeerde weg bewandelde. In zijn eerste weekeinde voor dit team behaalde hij nog een podiumplaats, waardoor hij uiteindelijk met 114 punten als zevende zijn debuutseizoen afsloot.
In november 2017 tekende De Vries een contract bij het team Prema Racing, waar hij in 2018 een team vormde met Sean Gelael. Hij won races op Circuit Paul Ricard, de Hungaroring en Spa-Francorchamps. Daarnaast behaalde hij polepositions op Spa en het Sochi Autodrom. Ook stond hij nog driemaal op het podium, waardoor hij achter George Russell, Lando Norris en Alexander Albon vierde werd in de eindstand met 202 punten.
In 2019 maakt De Vries binnen de Formule 2 de overstap naar ART Grand Prix als vervanger van regerend kampioen George Russell, die overstapte naar de Formule 1. Hij vormt hier een team met de uit de GP3 overgekomen Nikita Mazepin.[4] Drie races voor het eind van het seizoen werd hij gekroond tot kampioen in de klasse.
Aan het eind van 2019 maakt De Vries zijn Formule E-debuut bij het Mercedes-Benz EQ Formula E Team, als teamgenoot van Stoffel Vandoorne.[5]